روز ملی معمار
چهارشنبه, ۴ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۷:۱۹ ق.ظ
چه رویایی است این ایده
تجسم می کنم هر بار
فضایی خالص و شفاف
فراتر از کف و دیوار
نمای شرقیش عشقو
نمای غربیش ایثار
همه احجام شعرگونه
جدا از مکتب بوزار
نه! بادش را نمی بندم
بلرزان زلزله اینبار
حضور فلسفه آزاد
وجود جاذبه انکار
تجسم کن که می تونی
جناب حضرت "معمار"
شعر از آرشیتکت سام گوهری
روز معمار مبارک
تجسم می کنم هر بار
فضایی خالص و شفاف
فراتر از کف و دیوار
نمای شرقیش عشقو
نمای غربیش ایثار
همه احجام شعرگونه
جدا از مکتب بوزار
نه! بادش را نمی بندم
بلرزان زلزله اینبار
حضور فلسفه آزاد
وجود جاذبه انکار
تجسم کن که می تونی
جناب حضرت "معمار"
شعر از آرشیتکت سام گوهری
روز معمار مبارک
شیخ بهایی که به دلیل شخصیت علمی ،ادبی و اخلاق پارسایی لقب ‘ شیخالاسلام اصفهان ‘ را کسب کرده است، ساخت مسجد امام اصفهان، نقشه شهر نجف آباد، مهندسی تقسیم آب زاینده رود، طرح ریزی کاریز نجف آباد و مجموعه کاخ های دولتی اصفهان (دولت خانه) را در کارنامه کاری خود دارد.
اما آنچه که بیش از همه شیخ بهایی را در هنرمعماری مشهور کرده است، طراحی و ساخت ‘ گرمابه گلخن’ در اصفهان مشهور به ‘حمام شیخ بهایی’ است که به روایتی آب این حمام سالها با شعله یک شمع گرم نگه داشته می شد و گفته می شود سوخت این شمع از پساب حمام تامین می شد.
برخی معتقدند ایده این حمام احتمال نزدیک به یقین از طرح شمع خودکار ‘احمدبن موسی بن شاکر خراسانی’ گرفته شده است؛ اما هر چه که هست طراحی و نحوه گرم شدن این حمام که مهندسان آن را از جمله شاهکارهای معماری ایران و جهان دانسته اند، تا سالها جزو رازهای ناشناخته معماران قرار داشت.
در تحقیقات بدست آمده این حمام با سیستم ‘دم و گاز’ یعنی از گاز متان فاضلاب مسجد جامع و چکیدن روغن عصارخانه شیخ بهایی که در مجاورت حمام قرار دارد، روشن میشده است.
‘ عصارخانه’ محلی برای تهیه روغن از دانههای روغن بوده است. این حمام با استفاده از این سیستم پیچیده مهندسی به مدت طولانی تنها با یک شمع روشن میشده است.
به دلیل خلق بسیاری از آثار شاخص معماری ایران و به طور مخصوص شهر اصفهان، شیخ بهایی را می توان یکی از عوامل اثر گذار در شکوفایی تمدن اسلامی در دوران صفویه دانست.
وی بالغ بر ۹۵ عنوان کتاب و رساله به زبان فارسی و عربی دارد که کشکول، دیوان غزلیات، جامع عباسی (در فقه)، ‘خلاصةالحساب’،’تشریح الافلاک’ و دو مثنوی معروف ‘نان و حلوا’ و ‘شیر و شکر’ از جمله این آثار است.
شیخ بهایی، در ۱۷ ذیحجه سال ۹۵۳ قمری در ‘بعلبک’ در منطقه ای که امروزه با نام ‘لبنان’ شناخته می شود، چشم به جهان گشود. زادگاه او همواره یکی از مراکز مهم مذهب تشیع بوده و دانشمندان شیعی بسیاری از این ناحیه برخاسته اند. خاندان بهایی که یکی از خانواده های معروف جبل عامل در آن دوران بودند، در سال ۹۶۶ قمری به سمت ایران مهاجرت کردند و اصفهان را محل اقامت خود انتخاب کردند.
وی در سال۱۰۳۰ هجری قمری در اصفهان دارفانی را وداع گفت و در مسجد گوهرشاد مشهد مقدس به خاک سپرده شد.
